Het spandak: beproefde constructie met kleine zwakheden

Het spandak is een veelgebruikte dakconstructie



Laatst bijgewerkt op april 1, 2022 door Energiebesparen

Vanuit statisch oogpunt zijn spant- en gordende daken de basistypen van alle dakconstructies. Het dak kwam uit de dakhut tevoorschijn, die wijdverspreid was in Noord-Europa. Het bestaat uit drievoegframes die meerdere keren achter elkaar zijn gerangschikt en wordt ondersteund door een centrale gording (ook wel nokgording genoemd). Een sterke dakbalk en een paar spanten vormen de driehoekige constructie. De volgorde van de vaste spanten wordt Gespärre genoemd. Het dak heeft geen palen om de nok bij elkaar te houden. Voor stabilisatie kiest de timmerman alleen voor een eenvoudige overbladering door middel van een noktang of schuifblad. De noktang is alleen vlak met de buitenzijden en is niet verzonken. De spanten verbonden met de nok vormen een niet-beweegbare driehoek met het plafond eronder. Wind- en belastingskrachten worden via de spanten over de fundering naar beneden geleid. Tot op de dag van vandaag is het dak een van de bekendste dakconstructies in Europa en wordt het vooral gekozen voor schuine daken met een grote overspanning. Zo wordt een zadeldak vaak opgetrokken als een spandak.

Vind een dakdekker

Voor- en nadelen van het spantdak

Voordelen

De belangrijkste onderdelen van de constructie zijn de spanten, niet de dakbekleding. Omdat de dakruimte van een spandak niet wordt onderbroken door balken, kan het zonder beperking worden gebruikt. Als je de vrije overspanning van de spanten wilt verminderen, kan het gesprek worden ondersteund door keelbalken, dan spreekt men van een keelbalkdak. De verticale stoelassen maakten de installatie van verstevigend hout mogelijk, waardoor de opslagcapaciteit toenam.



Nadelen

Het grootste nadeel is de lagere stabiliteit van de geroeide rafterdriehoeken. Een spandak heeft alleen zin vanaf een helling van 25-30°, omdat anders te sterke krachten op de houten verbindingen zouden inwerken. Daarom begon de installatie van gordingen in de eerste helft van de 14e eeuw in Zuid-Duitsland, wat ook diende als een praktisch hulpmiddel bij het oprichten. De combinatie van gording en spantdak heeft geen nadelen voor de onderbouw. Grote dakramen en dakkapellen zijn niet mogelijk, omdat de spantparen altijd spiegelbeeldig moeten zijn. Dakopeningen zouden gepaard gaan met een zeer hoge bouwinspanning, omdat individuele spanten zouden moeten worden verplaatst. Zelfs een brede dakoverstek met een royale plattegrond is nauwelijks te realiseren.

Het spandak vergeleken met het gordende dak

De basispunten moeten zodanig zijn ontworpen dat trekkrachten en druk kunnen worden overgedragen. Er zijn dus relatief complexe verbindingen nodig om de horizontale stuwkracht aan de basis van de spanten op te vangen. Om de spanten te versterken, worden spankoordingsankers en haringen gebruikt. De kniebouillon mag niet worden gemetseld, omdat deze zou buigen vanwege de hoge belastingen. In het geval van het gordende dak daarentegen wordt de belasting overgebracht via de gordingen. Het houtverbruik van spant- en keelbalkdaken is lager dan dat van steile gordingsdaken, terwijl een gordingsdak ook geschikt is voor gecompliceerde geometrieën.

Deel artikel: